Soms is het een nadeel om al heel lang over een land te schrijven. In het gunstigste geval ga je er verveeld van zuchten, in het ongunstigste geval krijg je wurgneigingen. Zo vergaat het mij bij de discussie over Westerse sancties jegens Birma, een onderwerp dat met regelmaat en veel dogmatisme de kop opsteekt.
Er waren tijden dat die strafmaatregelen wellicht effect hadden kunnen hebben, maar het ontbrak Westerse landen aan een konsekwent en eenduidig beleid. Inmiddels hebben de Birmese autoriteiten genoeg andere wegen gevonden om de schatkist en hun eigen beurs te vullen. Maar alsof dat niet ter zake doet volharden de meeste Birmagroepen en activisten in hun pleidooi voor verdere sancties. Misschien zouden ze eens uit hun loopgraven moeten kruipen om een vliegtuig naar Birma te nemen. Dan zouden ze met eigen ogen kunnen zien hoe China er dankzij de Westerse afwezigheid vrij spel heeft en hoe verwoestend die invloed is.