Toen Aung San Suu Kyi en Barack Obama vorig jaar in Birma samen voor de microfoons verschenen, gaf de Amerikaanse president een aantal criteria om de voortgang in het proces van hervormingen te toetsen.
Voor het gemak parafraseer ik even.
Bijtijds verkiezingen die vrij, eerlijk en transparant zijn.
Aanpassing van de grondwet zodat die niemand buitensluit.
Voortgang in de vredesonderhandelingen met etnische rebellen.
Maatregelen om de discriminatie van Rohingya's en andere minderheden tegen te gaan.
Verbetering in fundamentele kwesties als persoonlijke vrijheid en bestraffing van willekeurige arrestaties en mishandeling.
The New York Times geeft vandaag vrij aardig de score op bovenstaande punten aan.
http://www.nytimes.com/2015/03/21/opinion/backsliding-on-reform-in-myanmar.html?smid=tw-share&_r=0.
De checklist van Obama lijkt me handig voor elke vip die naar Birma gaat. Zo'n bezoek, hoe belangwekkend wellicht ook, heeft immers onvermijdelijk wrange kanten tegen de achtergrond van alle verontrustende gebeurtenissen. Evenmin kan het kwaad vooraf te weten dat slechts enkele maanden geleden tientallen families die in zelfgebouwde krotjes op de oever van de rivier in Mandalay bivakkeerden, verdreven werden zodat de Noorse koning en zijn vrouw bij hun boottocht de onfotogenieke armoede niet in het vizier zouden krijgen. Het was een Birmese journalist die me aan dat voorval herinnerde. Tot zo ver een eerste reactie uit Birma.
Overigens zou een microkrediet voor de bewoners van die platgewalste hutjes helemaal geen slecht idee zijn.
Waarom ik hier een blog aan wijd? Dat licht ik later vanmiddag toe bij Radio EenVandaag.
